15 Ocak 2013 Salı

susan an(ı)lar


Nasıl anlatılır bilinmez, ben konuştukça susan anılarım var...

.Dur durak bilmeden susuyorum bazen,onlar konuşsun diye,işe yaramıyor bilesin...Şöyle etten kemikten yaratmak istiyorum tekrardan anılarımı,yaşamak, yaşanılır kılmak...İstiyorum da tabii her derde deva değil istemek...İstemek yetmiyor anlayacağınız...Sussam olmuyor konuşsam olmuyor bu nedenden belki de...
Bakıyorum etrafıma çok hızlı geçiyor zaman, kaybolmasınlar diye tutuyorum sıkıca iplerinden ama zaman çok güçlü bir rüzgar, ufak ufak ince ince dokunmuş ne varsa bir çırpıda elimden alıp kaçırıyor herşeyi...
Koşşsam peşinde olur mu ki?

Biliyorsunuz işte,ben sustukça susuyorlar, ben konuştukça kaçıyorlar, ben büyüdükçe onlar küçülüyorlar...

Hiç yorum yok: