Kanatları var onların, görmediğim...Sana göstermek için çırpınıp durdum.Biliyorum, sen görürsün...
Biz seninle aşkı görmedik mi?Aşk gözle görülmez işte...Her an ruhunla hissedersin...Hissetmedik mi?
Umudunda kanatları var galiba.Bazen uçup gidiyor...Göç etme zamanı da var mıdır sence?
Her şey sussun istemedik mi bazen?gözlerin kimi görmek istedi o sessizlik anlarında?Biz bunları yaşar yaşamaz anlatmadık mı birbirimize?
Meleklerin kanatları kırılmaz liseli kızın gönlünde, inadına!Merak etme sen...
Ama sen ya sen dostum?Kırıldı mı kanatların?Kırılmasın!
Günışığının yüzü gece de güler bilir misin? Bil-melis-in...!
Haklısın, zaman zaman incinir kanatların.Senin değil onların kırılsın yürekleri...Senin yüreğin burada saklı...Benim "kırılmayan kanatlı meleklerim" var...
Bir gece düşü var günışığının
gömdükçe derinlere
gözlerinde haykıran
öyle parçalama kanatlarını
ne olur!
gözlerim görmüyor,yüreğimde eksilenleri...
günışığı!
bilirsin geceye seslenmek zordur
duyar mı duymaz mı bilinmez
ama...umudu var hala meleklerin
tıpkı liseli kızlar gibi
Bu yüzden doğan her güne; geceye inat
gülümse!
"günışığı, kırılmasın kanatların!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder