Suskunluk Çağı

  Suskunluk çağı bu, söylemek istediğini söyleyememe, anlatmak istediğini anlatmayı becerememe...Tam bir suskunluk çağı, çok konuştuğumuz ve hiçbir anlam ifade etmediğimiz.Çok bağırdığımız; ama hiç kimseye duyuramadığımız.Yakıcı ve yıkıcı bir çağ.
  Zaman geçtikçe kapanmayan yaraların oluştuğu, kara deliklerin büyüdüğü, anlamsız sözlerin bizi yuttuğu bir dönemdeyiz.Kaçtığımız her yer güneşi arkamızda bıraktığımız, gölgeleri önümüze topladığımız kuytu köşelere dönüşüyor bu yüzden.Öyle bir yerdeyiz ki gölgeler arttıkça kendi gölgemize basıp kendi canımızı acıtır oluyoruz.
  
    Sonuç bağırmalar dilsiz; söylemler sessiz.
    Sonuç; insanlar kimsesiz

Ayrılık yazıyordu elleri

SÖZLERİ HENÜZ BİTMEMİŞ KİTABIN
ANLAŞILAMAYAN
YARIM KALAN CÜMLELERİ GİBİYDİ

GÖZYAŞLARI VARDI SANKİ
GÖRÜNMEYEN
İÇİNE AKIYORDU; USUL USUL
"ayrılık yazıyordu elleri"
ZAMAN AYIRDI
BENİ AYIRDI...DURMADI; ACILARI AYIRDI SEVİNÇLERDEN

ayrılık yazıyordu elleri
BUNCA SESİN İÇİNDEN
BAĞIRMALARIN, ÇAĞIRMALARIN
İÇİNDEN
FISILDIYORDU
ayrılık bakıyordu gözleri

Bugün umutlarıma bir yenisini ekledim.Bugün bir anda bir başka doğdum tek bir sözünle.Yüreğindeki yaraların, kalemle kazınmış, aldatılmış, yıpratılmış duyguların ...hepsinin yerine benden bir adım önde giden çocuğun, içimdeki, seferindeki yüreğime karalar bağlamaların, defalarca saplanan hançerlerin yerine, tüm süslü sözcüklerin yerine yeniden yazmaya başladım.Uğruna tüketilen sevgilerin, işte bitti, yerine konmaz dediklerimin olurda/olur ya geri dönüşleri vardır dedi yüreğim.

Kaç deprem vardır yüreğini sarsacak güçlü insanların, onları yaşadı yüreğim.Kaç felakette yeniden dirilmeye çalıştıysa her seferinde daha bir yenik ama daha güçlü çıktı karşıma.İlk seçimler, ilk vazgeçmeler, ilk ağlamalar geride kaldı.Yine benler...yine de senler kalmadı içimde.

Yeminler yok oldu benim için.Yalanlar vardı çünkü...Çünkü gördüm ki insanların sözleri gözleri gibi değildi.Ya da gözleri her bir adımda biraz daha yok oldu gözümde.Her günde bu son günüm dedim, ama vazgeçemedim umutlarımdan...
Bu yüzden bugün umutlarıma bir yenisini ekledim.

MASAL

...Sonunu seviyorum,sonunu oku bana!

  Masallardaki kahramanları düşün. (Tanrım beni baştan yarat!!!) Onlar iyiliğin simgesidir ve kusursuzdurlar çoğu zaman. Ya bir değnekle hayata dönerler ya da bir öpücükle cevap beklenmeyen soruların yanıtı olurlar!!! Mesajı aldınız mı diyorum, onlar hiç bir vaatte bulunmazlar; çünkü başlangıcından bellidir sonu...Çok nadir olarak sondur başlangıçlar; eğer kötüyse kazanan.Merak ettiğim kötüyle iyiyi belirleyen değerler her zaman doğru mu?...Elbette her sorunun bir yanıtı olacak değil...Bir de kendi kendine konuşuyor veya kendi kendini sorguluyorsan...

  Kız bir öpücükle hayata döner; avcıdır kurttan kurtaran kızı; bir ayakkabı asıl sahibini bulana kadar bekler...Özelsindir, masalsa yaşanan!
  Nedendir tam kızı kurtarmışken biter masal?

(14.03.2002 de yazmıştım bu yazıyı, internette dolandı bir ara, hatta birilerine ilham olmuş...Ben yine de kendi yazımı daha çok seviyorum ;)) Siz ne dersiniz? )

Nice Yıllar

  Ne zaman birine bir not yazılacak olsa, doğum günü hediyesi yanına iliştirilecek ya da bir evlilik yıldönümü; şöyle derler  hadi Melis yaz sen..Ne yazabilirim ki ben sizinkinden farklı topu topu beş satırlık kağıda, sizden farklı şeyler düşünmüyorum elbet...Doğum günün kutlu olsun, mutlu ol, iyi ki doğdun, daha nice seneleri beraber geçirin gibi...Yanılıyor muyum..?
  İşte hayatta aslında bu beş satırdan ibaret.Kısacık bir hayatta nice sevinçler, yeni başlangıçlar, kazanımlar yada kaybedişler bazen acılar yaşanmıyor mu...Alın size işte o beş satıra sığdırılacak bir hayat.İşin özü bu kısacık hayatta yaşayabildim demekte. Kimin sözüydü bu "hayatta yapılacak o kadar hata var ki, aynısını yapmakta ısrar etmeye gerek yok" doğrudur.Çünkü kısadır yaşam harcamaya ne hacet...Huzurla, keyifle, neşeyle geçirmeli...
Belkide söylenebilecek ve yazılabilecek en güzel sözler bunlar.Sizin de bildiğiniz gibi, hep yazdığınız ve dile getirdiğiniz gibi
" mutlulukla, keyifle, huzurla, sağlıkla geçsin nice yıllar .. ;)"