...Sonunu seviyorum,sonunu oku bana!
Masallardaki kahramanları düşün. (Tanrım beni baştan yarat!!!) Onlar iyiliğin simgesidir ve kusursuzdurlar çoğu zaman. Ya bir değnekle hayata dönerler ya da bir öpücükle cevap beklenmeyen soruların yanıtı olurlar!!! Mesajı aldınız mı diyorum, onlar hiç bir vaatte bulunmazlar; çünkü başlangıcından bellidir sonu...Çok nadir olarak sondur başlangıçlar; eğer kötüyse kazanan.Merak ettiğim kötüyle iyiyi belirleyen değerler her zaman doğru mu?...Elbette her sorunun bir yanıtı olacak değil...Bir de kendi kendine konuşuyor veya kendi kendini sorguluyorsan...
Kız bir öpücükle hayata döner; avcıdır kurttan kurtaran kızı; bir ayakkabı asıl sahibini bulana kadar bekler...Özelsindir, masalsa yaşanan!
Nedendir tam kızı kurtarmışken biter masal?
(14.03.2002 de yazmıştım bu yazıyı, internette dolandı bir ara, hatta birilerine ilham olmuş...Ben yine de kendi yazımı daha çok seviyorum ;)) Siz ne dersiniz? )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder