Bugün umutlarıma bir yenisini ekledim.Bugün bir anda bir başka doğdum tek bir sözünle.Yüreğindeki yaraların, kalemle kazınmış, aldatılmış, yıpratılmış duyguların ...hepsinin yerine benden bir adım önde giden çocuğun, içimdeki, seferindeki yüreğime karalar bağlamaların, defalarca saplanan hançerlerin yerine, tüm süslü sözcüklerin yerine yeniden yazmaya başladım.Uğruna tüketilen sevgilerin, işte bitti, yerine konmaz dediklerimin olurda/olur ya geri dönüşleri vardır dedi yüreğim.

Kaç deprem vardır yüreğini sarsacak güçlü insanların, onları yaşadı yüreğim.Kaç felakette yeniden dirilmeye çalıştıysa her seferinde daha bir yenik ama daha güçlü çıktı karşıma.İlk seçimler, ilk vazgeçmeler, ilk ağlamalar geride kaldı.Yine benler...yine de senler kalmadı içimde.

Yeminler yok oldu benim için.Yalanlar vardı çünkü...Çünkü gördüm ki insanların sözleri gözleri gibi değildi.Ya da gözleri her bir adımda biraz daha yok oldu gözümde.Her günde bu son günüm dedim, ama vazgeçemedim umutlarımdan...
Bu yüzden bugün umutlarıma bir yenisini ekledim.