sen

  Artık okumak değil okunmak istiyordum.
Yeterince okumuştum insanları, dinlemiş, gözlemlemiş,dokunmuş, anlamış.Yeterince okumuştum insanları.
Çabalarken onları yükseltmeye zamanla ben ağırlaştım; ağır bir yük omuzlarımda, artık kaldıramadığım.Anlamadım başlarda birer birer çektim elimi dokunduğum her ruhtan, hissettiğim her andan.Sonra bir gün farkettim ki kimse beni anlamak için çabalamamıştı.
Bu böyle olmayacaktı.Birisi bana neyin var diye sormayacaktı; neyim olduğunu bilecekti.
Birisi bana "sen" derken zaten beni hissedecekti.Sesimden, gözümden, tenimden anlayacaktı...
Bekledim
Sabrettim
Öyle bir an geldi ki sesim çıkmaz, gözüm görmez, kulağım duymaz oldu...Artık ben bile beni anlayamaz olmuştum.
Ve sen
çıkageldin, sessizce kendini hiç hissettirmeden, geçmişten belkide gelecekten
kimbilir?
Ve geldin
Sayfaları bir bir açarken sen, sustu ellerim duydu gözlerim