13 Kasım 2012 Salı

İlk adım affetmekle başlar...

Affet kendini, geçmişte olan ne varsa, unut gitsin… Biliyorum söylemesi çok kolay yapması zor gibi geliyor insana…Biliyorsun sende, zor değil aslında, dünyanın en basit adımı; affet kendini…Bilinçaltına söyle unut gitsin, ne var bunda sanki?Dünyaları mı yok ettin, savaşlar yaratıp insanları mı öldürdün, ormanları yakıp, geleceği mi mahvettin?Hayır! Sen yalnızca bazı şeyleri farklı yaptın, o an doğru geldi sonra yanlış… Ama yaptın ne var bunda, oldu ve bitti…

Affet O’nu… O her kimse, annen, baban, arkadaşın, eski sevgilin, yoldaki adam, üst kattaki komşu, sana yol vermeyen direksiyondaki kadın…Ne olur, unut gitsin, seni tıkamasın, seni doldurmasın, seni yok etmesin….

Biliyorsun içten içe yok ediyor seni, bilinçaltın sürekli konuşuyor, sürekli hatırlatıyor, olur olmaz bir yerlerde karşına çıkartıyor. Benzer anlar benzer kişiler benzer durumlarla çıkıyor karşına ve sen unutmadıkça üst üste biniyor  her an…
Yorma kendini lütfen, affet gitsin… Yaşanmış ne varsa, seni sen yaptı…Öyle güzel ki bugünkü kişi dopdolu bir insan yaptı…Eğme boynunu artık…

Çok basit,
Kapa gözlerini ve söyle:  hepinizi, her anı ve beni affediyorum
Ve aç gözlerini


Hiç yorum yok: