karanlık

Ardından bakınca
Bıraktıkların kopkoyu bir karanlıkta bütünleşiyorlar
Ara sıra gölgesiyle tanışıp
Kendimi zor ayırdığım

Kurtaramadığım hayatlar

  Kurtaramadığım hayatlar var, kendime ait.Hani kendi içinde yaşattıklarımız vardır ya!...Bir sürü hayat yaşatırsınız kendi içinizde, birisinden mutlu olmayı umarak.Denersiniz!Yıktığınız, kırdığınız, susturduğunuz çok şey olur.Ama umudunuzu yitirmeden devam edersiniz yaratmaya ve yarattıklarınız yok etmeye.Elbet birisi, bir hayat sizinle bütünleşecektir diye düşünürsünüz.
Yaşarsınız
Denersiniz
Geriye ne kalır?Öğrenirsiniz!

"Ne yapacağınızı değil, ne yapmayacağınız bilirsiniz!"

(korkuyorsan)

Kusursuz değil, zaten kusursuz olmaya çalıştığını da zannetmiyorum...En güzel yanı da bu ya zaten...Yüzüne bakıp, tanısam sever miydim diyorum; nasıl anlatılır bilemiyorum?!Tanıdıkça yüzünde odaklandığım o çizginin daha derinleşmesini isteyeceğimi biliyorum.Anlamaya başladıkça, belki de kusurlarını gördükçe alışmayı öğütleyip kendime, merhaba yeni çizgi diyeceğim.Biliyorum!?
Yok! Kapılıp gitmek var yine; her şeyi affetmek var
Evet, korku var
Şair şöyle söylüyor: (korkuyorsan) Hiç sevmekten korktun mu?
Yanıtlıyor kadın. evet
Gülümsüyor Şair: (korkuyorsan) İnsanlar nedense hep yaşadıklarından korkarlar!

Ya da yaşayamadıklarından!!!

"günışığı, kırılmasın kanatların!"

Kanatları var onların, görmediğim...Sana göstermek için çırpınıp durdum.Biliyorum, sen görürsün...
Biz seninle aşkı görmedik mi?Aşk gözle görülmez işte...Her an ruhunla hissedersin...Hissetmedik mi?
Umudunda kanatları var galiba.Bazen uçup gidiyor...Göç etme zamanı da var mıdır sence?
Her şey sussun istemedik mi bazen?gözlerin kimi görmek istedi o sessizlik anlarında?Biz bunları yaşar yaşamaz anlatmadık mı birbirimize?

Meleklerin kanatları kırılmaz liseli kızın gönlünde, inadına!Merak etme sen...
Ama sen ya sen dostum?Kırıldı mı kanatların?Kırılmasın!

Günışığının yüzü gece de güler bilir misin? Bil-melis-in...!

Haklısın, zaman zaman incinir kanatların.Senin değil onların kırılsın yürekleri...Senin yüreğin burada saklı...Benim "kırılmayan kanatlı meleklerim" var...

Bir gece düşü var günışığının
gömdükçe derinlere
gözlerinde haykıran
öyle parçalama kanatlarını
ne olur!
gözlerim görmüyor,yüreğimde eksilenleri...
günışığı!
bilirsin geceye seslenmek zordur
duyar mı duymaz mı bilinmez
ama...umudu var hala meleklerin
tıpkı liseli kızlar gibi
Bu yüzden doğan her güne; geceye inat
gülümse!
"günışığı, kırılmasın kanatların!"

Penceremdeki aşk masalı...

Penceremdeki aşk masalı...Baktığımda pencereme çocukluğum canlanıyor gözümde

Penceremdeki aşk masalı'm
Seni sessizce oradan izleyişim
Oyuncaklarıma bakıp da dokunamayışım
Yağmurla geceyi karşılayışım

Penceremden her bakışımda
gözümde küçük bir kız çocuğu!
Penceremdeki aşk masalı'm..

Maviye dalıp, köpük köpük denize
dalga
kıyıya kum oluşum
Yeşile bakıp, yapraklara çiğ oluşum

Penceremdeki aşk masalı'm
çocukluğum!...

LİSELİ KIZ
Şimdi okuyacağınız şiir bana ait değil, aslında bana ait, benim için yazıldı, hayatımda aldığım en güzel sayılı hediyelerden biri!Yazılmış her söze cevabı olan ben burada kalakaldım.Tekrar ve tekrar okurum, beni değil de bizi anlatmış dostum DERYA BERRAK, yazarlığından bahsetmeye gerek yok defalarca kendini kanıtladı.En son Kelebek Kayalığı ile...Buradan tekrar ve tekrar sana teşekkür ediyorum canım, iyi ki varsın :)


MEleklerin kanatları kırılır mı gönlünde LİSeli kızın?
Medet ummak değil bir insandan ya da kendinden gece yarıları
Çığlıklarına uyandığın gün dönümlerine bıraktığın uykusuzluğun izi
Sana ait midir
Kaç seven gönüle uyur ki bu şehir
NE sen dostum ne de ben...
Bunu yalnız İstanbul bilir
"Mavisinden gözlerinin
Anlarsın
Korkularına boğulur sevdalar "
Unutma
Limanlarda beklemek bize göre değil
Işığı var fenerlerin
Ve belki bakamadığın!...
Küçük kanranlıklara yol gösteren
Masum sevgilerse, hayalperest
Liseli kızların gönlünde duruyorlarsa hala,
Karşılık beklemeden
oyunsuzca sevmek
Diye birşey varsa
Liseli kızlar
Büyük aşklarıyla uykusuzlarsa
Bu şehir bilir
Liseli kız olmak marifettir.
Derya Berrak 2001

Gökkuşağı renkleri

Hangi martı anlatır düşlerimi denize?
Maviye suskunum ben
Yeşile aşık!
Beyaza hayran,
Siyaha dost...
Kırmızıya tutkun!
Gözlerimin sözlerini dinle
Ebruli düşlerim var benim !!

Hadi tutalım gökkuşağının bir ucundan


(mutluluk, düşüncede saklı...Hadi mutlu ol.Nasıl olsa mutluluğun ana teması sensin.Yapış yakasına bırakma! ...)

sen

  Artık okumak değil okunmak istiyordum.
Yeterince okumuştum insanları, dinlemiş, gözlemlemiş,dokunmuş, anlamış.Yeterince okumuştum insanları.
Çabalarken onları yükseltmeye zamanla ben ağırlaştım; ağır bir yük omuzlarımda, artık kaldıramadığım.Anlamadım başlarda birer birer çektim elimi dokunduğum her ruhtan, hissettiğim her andan.Sonra bir gün farkettim ki kimse beni anlamak için çabalamamıştı.
Bu böyle olmayacaktı.Birisi bana neyin var diye sormayacaktı; neyim olduğunu bilecekti.
Birisi bana "sen" derken zaten beni hissedecekti.Sesimden, gözümden, tenimden anlayacaktı...
Bekledim
Sabrettim
Öyle bir an geldi ki sesim çıkmaz, gözüm görmez, kulağım duymaz oldu...Artık ben bile beni anlayamaz olmuştum.
Ve sen
çıkageldin, sessizce kendini hiç hissettirmeden, geçmişten belkide gelecekten
kimbilir?
Ve geldin
Sayfaları bir bir açarken sen, sustu ellerim duydu gözlerim

nerede kaybettim seni?

bilmiyorum...
nerede kaybettim seni?
biliyorum...
geldiğinde göndermiştim bile seni...

susan an(ı)lar

Nasıl anlatılır bilinmez, ben konuştukça susan anılarım var...

.Dur durak bilmeden susuyorum bazen,onlar konuşsun diye,işe yaramıyor bilesin...Şöyle etten kemikten yaratmak istiyorum tekrardan anılarımı,yaşamak, yaşanılır kılmak...İstiyorum da tabii her derde deva değil istemek...İstemek yetmiyor anlayacağınız...Sussam olmuyor konuşsam olmuyor bu nedenden belki de...
Bakıyorum etrafıma çok hızlı geçiyor zaman, kaybolmasınlar diye tutuyorum sıkıca iplerinden ama zaman çok güçlü bir rüzgar, ufak ufak ince ince dokunmuş ne varsa bir çırpıda elimden alıp kaçırıyor herşeyi...
Koşşsam peşinde olur mu ki?

Biliyorsunuz işte,ben sustukça susuyorlar, ben konuştukça kaçıyorlar, ben büyüdükçe onlar küçülüyorlar...